۲۲ بهمن ۰۱ ، ۰۲:۳۶
بسم الله الرحمن الرحیم
اگر کسی را دوست داری، بهجای اینکه از ترس از دست دادنش، بالهایش را بچینی و بگذاریاش توی قفس، بالهایت را باز کن و در آسمان او پرواز کن.
چون حتی اگر گوشه زندان دوستداشتنت ماند، افسرده خواهد شد و تو هم احتمالا دیگر پرنده افسرده را دوست نخواهی داشت...
بسم الله الرحمن الرحیم
باید اعتراف کنم این روزها مادرانگیام را عجیب گم کرده بودم؛ بسیار عجیب و بسیار زیاد...
کتاب «سخت شیرین» را میخوانم و انگار از لابهلایش دارم چیزهایی پیدا میکنم... اگر دچار حال من شدهاید، اوصیکم به خواندنش.
خیلی این روزها به دعا محتاجم... با نفسهای حقتان دعایم کنید... لطفا...