ناگهانی...

بسم الله الرحمن الرحیم

جلسه آخر کلاس مجازی را می‌خواستم با لپتاب گوش کنم؛ هدفون خودم وصل نمی‌شد، همسر هندزفری خودش را برایم وصل کرد.

صحبت استاد تمام شد و ناگهان صدای هلالی در گوشم که نه، در جانم پیچید: ای جنون‌آمیز، باده لبریز، شور رستاخیز یا اباعبدالله...

انگار که مثلا ناگهان سر از بین‌الحرمین درآورده باشی... میان جمعیت راهپیمایی اربعین، میان دسته‌ها... از تلاطم صدای سینه‌زنی قلبت محکم بکوبد...  و آنها بخوانند: ای جانم یا حسین جانم یا حسین جانم یا حسین یا حسین یا حسین....

 

آخ آخ آخ آقا! دلتنگی‌ام را کجا بتکانم؟...

پ.ن: از کار کردن بر رساله حقوقی دوستم خسته شده‌ام؛ دلم همان تاریخ زندگانی شما را می‌خواهد آقا که با هر خطش بمیرم و زنده شوم... اجازه می‌دهید بخش دومش را شروع کنم؟...