پنجم اسفند

بسم الله الرحمن الرحیم

امروز پنجم اسفند است و آخرین روز جمادی‌الثانی؛ بر آستانه طلوع رجب‌الخیر ایستاده‌ایم و چه خبری بهتر از این؟!

۱- ۸ سال پیش در آستانه طلوع رجب، زهرا ساداتم به دنیا آمد؛ با آن وضعیت ناپایدار اول تولدش که نمی‌دانستم کنار ما می‌ماند یا نه؟ فقط رجب دلخوشی‌ام بود؛ و فراموش نمی‌کنم که روزی که اجازه دادند بروم بیمارستان و ببینمش و‌ در آغوش بگیرمش و شیرش بدهم، از بلندگوی بیمارستان روضه امام هادی علیه‌السلام پخش می‌شد... حالا دقیقا یک سال دیگر تا به تکلیف رسیدنش وقت دارد.

۲- امروز، پنجم اسفند تولد ریحانه ساداتم است؛ تهرانیم، پس پدرجانش کنار ما نیست. کرونا آمده است پس نه هدیه‌ای در کار است و نه کیک تولدی. (شاید اگر فلک یاری کند، کیک خانگی درست کنیم، آن هم با مایکروویو خاله :/ ) همه برنامه‌هایم برای سورپرایز کردن تولدش و یک روز خاطره‌انگیز ساختن برایش، نقش بر آب شده. هنوز هم خودش نمی داند که امروز روز تولدش است. و من، مادرانه‌ترین کارم این بود که وقتی بردمش حمام و داشتم تن نرم و لطیفش را با حوله خشک می‌کردم و پیراهن آبی چین‌چینش را تنش می‌کردم، سرم را گذاشتم روی لطافت مواج موهاش و بوی خوبش را به مشام کشیدم و توی دلم گفتم تو کی انقدر بزرگ شدی عزیز مادر؟!