استجابت

بسم‌ الله الرحمن الرحیم

یک صبح تاسوعا، به دیوار هیئت تکیه داده‌ای و به احساست درمورد آدم‌ها فکر می‌کنی و ناگهان کشف می‌کنی که حال الانت، شاید استجابت دعایی باشد که از نوجوانی داشته‌ای و این سالهای اخیر کمتر طلبش می‌کردی؛ الهی هب لی کمال الانقطاع الیک...

شاید در این مسیری... پس غم چرا... شاد باش و امیدوار و راضی به این مسیر... و بیشتر حواست را جمع کن به مقصد که بریدن است از هرچه غیر اوست... 

آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند…

بسم الله الرحمن الرحیم

دست ما نیست، نامت مست‌کننده‌ترین چشیدنی عالم است...

و هر پر کشیدن روح از قفس تن، وقتی به شوق و اشتیاق درمی‌آید و به چیزی از جنس عظمت وصل می‌شود، سررشته‌اش درمیان دستان شماست؛ گیرم که در جلسه یکشنبه عصر دوره پیشرفته لندمارک باشد...

شب با یاد شما می‌خوابم و صبح به عشق شما برمی‌خیزم و وقتی در مسیر شما باشم، فرقی نمی‌کند کاری که می‌کنم چقدر کوچک باشد یا چقدر بزرگ...

 

شام غدیر... وقتی ذکر علی عباده، با یا من ذکره حلو، در آمیخته بود....